De engel zucht.. ringen rond haar ogen
tranen, uit haar wolk ontsnapt als regen
beneden lijkt alles nog onbewogen
het droge land.. niet te bewegen

Maar deze aanhouder wint
de grond begint te zuigen
onder het droeve regenkind
gaan dankbaar bomen buigen

Alleen.. op haar wolk die vertolkt
wat zij niet zeggen kan
kijkt ze tot het water kolkt
en hoopt er stil het hare van

Doortje Smits

U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment