Danken voor de weelde...

Voorbij is weer de lentetover
zilver siert de ochtenddauw
uitgebloeide lenteanemonen
staan nu al heel lang in rouw.

diepgroener wordt  het lover
roder 't hart van de ontloken roos
die zich uitgesproken in de zomer
door een vlinder lief gekoosd.

Verlangend naar de avondwinden
en de nachtegaal die zijn hooglied zingt
doorheen de  hoge kruinen van de linden
en waar dichtbij het hart de rust  weervindt.

Zoekend naar de Scheppershanden
die zo groot, genieus en sterk
en voelen Zijn nauwe, dichte banden
al is Hij onzichtbaar aan 't werk.

Dankend voor de weelde, voor de zonnedagen
voor de zachte regen als groeikracht
om roze bloesems als vruchten te dragen
doorheen het blauwe van de zomernacht.