dat de vogels hun gezang bewaren
en de dauw zich nog niet heeft neergelegd
komt de zon de nieuwe morgen binnenvaren
en heeft de nacht het laatste woord gezegd.
Teder raakt de zon de aarde aan
waar in liefde het licht wordt ontvangen
Zo wacht de schepping vol verlangen
in zuchten die nog niet worden verstaan.
Maar dan
voorzichtig als een stil, zacht ademhalen
breekt, nog ingehouden, het leven door
en klinken alle dag- en nachtegalen
in een bovenaards gezongen koor
en mijn hart gaat trillen op hun klanken
mijn ogen kijken opnieuw de hemel in
komt U nu? Ach, leer mij maar danken
voor iedere morgen als nieuw begin.