het zachte mos
leven onder mij
als ik verder ga.
De nevel hangt
om mij heen
kruipt in mijn hoofd
gaat met mij mee.
Mistflarden
bedekken
de verkleurde
blaadjes op de grond.
Het geluid in de stilte
is een weldaad
voor mijn humeur
stil kijk ik rond.
Bleekjes komt de zon
door de bomen schijnen
het dwarrelt door het bos
om te rusten op een tak.
De melancholie is
elke herfstdag
alom aanwezig
in het levende bos.
Dat mystieke
is de hele dag
met mijn gevoel
op weg in het leven.
Zij zorgen voor
een beeld
dat niet van
mijn netvlies verdwijnt.
Tot de zon
bloedend
onder gaat
in mijn wereld.
Herfst, te mooi
om voorbij te laten gaan
want ook deze dag
heeft God mij gegeven.
