Een vogeltje op een tak
zong zijn minnelied
’t was klein en zwak
maar ’t vergat zijn Schepper niet.

Het steeg boven zichzelf uit
kwetsbaarheid werd kracht
zijn toontje werd luid
’t kreeg me in zijn macht.

Vogeltje, jij laat mij zingen
en  verdrijft de donkere nacht
je deuntje laat mijn ziel opspringen
net of God even lacht...