Herfstmijmering

Vervlogen zomersymfonie,
de herfst, met het vallen van 't blad,
komt aangewaaid, de euforie
voorbij van een warm zonnebad.
In mijn hoofd klinkt een melodie:
"Als herfstbladeren beginnen
te vallen...", de melancholie
stroomt weemoedig het hart binnen.

Blaadjes geel,rood,bruin,kleurmagie,
fleuren me al dwarrelend op,
vullen het bos met poëzie,
doen me zien voorbij de boomtop,
naar de eeuwige harmonie
van het leven, het lied klinkt voort,
hoe schoon, Gods levensmelodie,
hoort, niets wat Zìjn muziek verstoort.