Jeroesjalajiem

Hier
geen stilte
die ons wenkt
eerder
ons de rug toe keert
het dagelijks leven
laat bewolken
met strijd en gevaar
om te ontmoedigen
als het kan

Geruisloos
de zachte wind
balsemachtige geur
van beregende pijnbomen
het frêle ochtendlicht
gaat gearmd mee
dakpannen veren op
de bedrukte stad
kaatst het eerste licht
honingkleurig terug
even geen dissonanten
maar een moment
waarop je de stenen
blijmoedig kan horen zingen
Jeroesjalajiem