Mijn eerste herfst

Was dit nu echt de eerste keer
dat ik bewust de herfst zag komen
de magische kleurverandering
van de blaadjes aan de bomen?

Is dit nu echt de eerste keer
dat ik de gouden zon zie schijnen
dwars door de stervende natuur
die met de zon niet zal verkwijnen?

Zie ik dan nu pas bladeren sterven
om plaats te maken voor nieuw leven
om als de lente weer zal komen
hun firsse groen weer door te geven?

Het machtige van de natuur
is in de herftst zo prachtig vormgegeven
het heeft iets tragisch en mistroostigs
maar niet voor lang, het duurt maar even.

Het gouden blad dat van de boom afvalt
heeft nog zijn waardigheid behouden
als mijn kleine dochter blij
haar gouden blad bij zich mag houden.

Het is het leven wat zo aan de herfst verbonden is
het gaat soms stervend en zo moeizaam
maar het is zo machtig en zo waardevol
hoe vallend soms, God kent mijn naam.

Ik zal niet sterven in mijn herfst
want Jezus is mij voorgegaan
Hij heeft allang mijn plaats gemaakt
Zijn zon verdampt mijn traan.


(uit mijn bundel: 'Gods reflector')