Parelmoer glanst in het donkerte

Velden
nevelen
in een mantel
van wassend maanlicht
de laatste slierten hemelgloed
verwaaien in aangenaam geruis
de kolk waar langs ik loop
glanst parelmoer in de schemer

De avond wordt levendiger
afgevallen bladeren ritselen
muisstille gedaantes tuimelen
door rusteloze stroken mist
een vogel fladdert plotsklaps
uit zijn naamloze schaduw
het verlate koeren van een duif
legt even een gemoedelijkheid
over de hardheid der dingen

De nacht is aanstaande
de rust van de slaap
maakt dromen soms bang
maar het licht van Mijn Heiland
is krachtig in mijn zwakte
een licht dat de donkerte
niet kan vatten
alleen dankzij U Heer
doorstaat mijn aardse tent
alle stormen
U bent de vaste en enige rots
van mijn behoud