Raak ons hart, Heer

Over het ven zweven
de laatste libellen en
de eerste nachtvlinders
dansen er voor U, Heer.

De "brandende" berken
langs het moeras
rusten in het avondrood.
Ergens klinkt nog de roep
van een koekoek, slaperig,
en ver weg...

Hier in het ven
leeft poëzie in elke netel,
in elke grasspriet,
in elke braambes.

Tussen knusse mossen
dragen distels 
hun witte pluisjes
als een unieke bloem.

In de warme schemering
vermoed ik Uw stille stem.
Heer, laat Uw tedere taal
ons hart beroeren...