En haar kleuren waren wonderbaar
Ik keek gefascineerd naar de hemel omhoog
Toen zag ik er twee, vlak boven elkaar
Ik werd gevangen door een wonderlijke blijheid
Door de schoonheid die aan de hemel stond
Even stond de wereld stil en vervaagde de tijd
Ik zag in die regenboog Gods belofte en Gods verbond.
Nooit zag ik van een regenboog het begin én het eind
Dichtbij, maar zo oneindig wijd was de gekleurde horizon
Ik stond daar, hopend dat de regenboog niet snel verdwijnt
Want ik besefte, dat ik het nooit meer zò intens beleven kon
Hoe prachtig geeft God ons zijn teken, met zoveel kleuren
Te mogen weten dat Hij de aarde niet meer met water verwoest
Wij danken U, o Heer, dat U het niet meer zal laten gebeuren
Maar geef ons tegelijkertijd het besef, waarom dat toen wel moest.
