aan het Tanganyica-strand
blonk mica in het zand
in de schaduw van zijn palmen
hinkten we naar de waterkant
op hete voeten van
de zon die brandt
wanneer
de wind viel, op het meer
torenden hoge golven op
duikelden we elke keer
lijk hondjes
in die reuzen neer
we ademden Afrika in en uit
zagen zwarte vissers
netten trekken bij hun schuit
o-is ! o-is !
zingende vooruit
aan het Tanganyica-strand
blonk mica in mijn hand
mijn hoofd vergat die mica :
ik ben in een ander land.
© L. Steenberghs
4 juni 2006
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.