In een tuin vol bloemen en kleuren
doorkruist door beken helder en rein
bedwelmende wolken in vele geuren
dit beeld kan enkel paradijselijk zijn.
Een zon van goud die warmte straalde
en schaduw onder struik en boom
kon geen aarde zijn waar de mens faalde
dit was de hemel of een mooie droom.
Verwonderd stond ik hier rond te kijken
niet begrijpend wat mij overkwam
en voelde toen een windvlaag strijken
alsof iemand mij bij de arm nam.
“Is dit de hemel waar ik nu ben?”
vroeg ik die onzichtbare persoon
“Bent U misschien Iemand die ik ken,
Of verbeeld ik mij dit allemaal gewoon?”.
“Nee,” klonk vriendelijk Zijn antwoord,
“maar wat je hier nu allemaal ziet
is de aarde onderhouden zoals het hoort,
alleen, jullie mensen begrijpen dat niet”.
