Ik sta verstoord op als de deurbel gaat
en er een slordig type voor me staat
geërgerd vroeg ik naar de reden
dat ik aandacht aan hem zou besteden;
“Besef wel ik ben een druk bezet man
wat is er dat een andere keer niet kan"?
Hij keek mij aan met zijn vriendelijke ogen
“Zou ik misschien even binnen mogen?
Hebt u voor een klein gesprekje even tijd?
Ik beloof u dat ik niet te veel uitweid”.
Voor ik het wist spraken we toch uren
maar het leek niet half zolang te duren.
Tot mijn schrik was het al behoorlijk laat
“Ik wil niet dat u zonder eten van hier gaat.
Laat mij snel een maal voor u bereiden.
Dat u aangesterkt op uw weg zal leiden”.
Hij at met graagte wat ik aan hem bood
en dankte nadien voor maal en brood.
Plotseling was hij spoorloos verdwenen
en niets dat nog op zijn aanwezigheid wees
zwaar was ik met dit probleem verlegen
stond duizenden mogelijkheden af te wegen
normaal vervult zoiets een mens met vrees
maar dit moet een engel zijn geweest.
