Ramen als gesloten ogen

Ramen als gesloten ogen
zien wij steeds meer om ons heen.
Zo houdt men de wereld buiten
dat zien wij bij menigeen.
Stil bij de tv gezeten
of bezig met de pc
soms door klussen uit te voeren
naar een uitgewerkt idee.

’t Contact met de buitenwereld
dat is meer en meer beperkt.
Waardoor eenzaamheid blijft groeien
en op die manier versterkt.
Achter geblindeerde ramen
speelt zich nu het leven af.
Leven wij nog naar de regels
die God aan ons mensen gaf?

Wie gaat nog een praatje maken
met de buurvrouw op de hoek.
Die de dagen door moet komen
met het lezen in een boek.
Wie wil mantelzorg verrichten
zoals God het ons voorhoudt.
En het voor ons op liet schrijven
’t woord waarop liefd’ is gebouwd.

Laten wij eens overdenken
wie van ons hulp nodig heeft.
Hoe wij hem kunnen gaan steunen
door de zorg die men hem geeft.
Raam en deuren moeten open
evenals ons menselijk hart.
Medemenselijkheid laat hopen
dat men daar blijvend mee start.