Vriendenhanden

Groot zijn onze zorgen en zwaar onze dagen.
We hebben altijd onze lasten meegedragen.
De meeste dingen vertellen we elkaar,
Sommige dingen drukken we weg, die zijn zo raar.

Eigenlijk moeten we open zijn.
Maar dat doet zo'n vreselijke pijn
Zo leven we dus "vrolijk" voort,
niemand die ons innerlijk verstoort

Altijd vriend'lijk lachen met de mond
lachen is toch zo gezond?
Kun je met zoveel innerlijke smart
ook lachen met heel je hart?

Wat maakt het allemaal uit,
niemand die op mijn problemen stuit.
Soms is het of ik van binnen plof,
alles is zo duister en dof.

Toch zijn er mensen die zien wel je innerlijk aan.
Eng, ze willen helpen, naast je staan
Zij stellen zich open, laten zich "wel"gaan,
Met soms een zucht en dan een traan.

Ik ben bang om zo open te zijn.
Je geeft jezelf en voelt je zo klein.
Laten zien wie je in werkelijkheid bent
zo hebben ze mij nog nooit gekend.

'k Zal proberen me bloot te geven,
naar een ander leven ga ik streven.
Al mijn gevoelens eruit gooien,
zodat mijn hart weer kan ontdooien.

Ik wil weer echt mens zijn.
Heerlijk lijkt me dat en fijn.
je tranen laten stromen
als ze bij je op komen.

Bij vrienden kunnen we nu terecht.
De vriendschap is al heel (h)echt.
samen lachen en samen huilen,
naar elkaar toegaan om te schuilen.

We willen allen getroost zijn,
verlichtend elkanders pijn.
Soms schieten we tekort, zijn we zo klein.
Daarom mogen we bidden "Wilt Gij ons aller trooster zijn".

Lieve vrienden, bedankt !!