Wees bewogen met mijn lot

Een moeder die abortus overweegt...

Veilig lig ik verborgen
in een donkere holte
waar u voor mij ademhaalt
en God dagelijks voor mij zorgt.
Kon ik alvast maar lachen
omdat ik het heerlijk vind
dat u zo lief voor mij bent.
Toch voel ik iets, wat is het…?
Ik trappel met mijn beentjes
zwaai met mijn kleine armpjes…
Is er een afstand ontstaan?
Moet ik alleen voortleven?

Ben ik dan niet lief genoeg?
Ben ik soms niet mooi genoeg?
Mam, zonder u kan ik niet.
Kon ik nu toch maar lachen
laten zien hoe blij ik ben,
dat ik in deze holte
vrolijk mag rondspartelen
in het warme vruchtwater.
Mam! laat mij toch volgroeien
zodat u over een tijd zegt:
God schonk ons een nieuw leven
wat adembenemend mooi!