Zijn zorgmantel

Jij had het die dag bitter koud,
een minzame man kwam voorbij
en gaf jou een mantel van goud.
'Het is een zorgmantel', zei hij.
Je kon hem verder niets vragen,
in een tel verdwenen was hij.
Sinds jij de mantel ging dragen,
zat je er heel gauw warmpjes bij.
Je zag je weldoener nooit weer,
tot op een dag een stem jou zei :


"Toen jij in zorgen zat die keer,
kwam Ik op jouw roepen voorbij.
Ik heb veel mantels uitgedeeld
vol van liefd' en mededogen.
Alleen hij die Mijn mantel deelt,
blijkt van waarde in Mijn ogen.
Voor Mijn mantel is het nu tijd
voor een ander mens in zorgen.
Zorg vlug dat je iemand verblijdt,
voor wie jij kan zorgen morgen."