Wanhoop

stralende ogen
een lief gezicht
in een klap
weggevaagd
uit aards bestaan

de wanhoop
is groot
over zoveel verlies

zullen zijn ogen
het daglicht ooit
nog zien?

Woede, onmacht
boosheid, alles
komt langs

angst om hem
die zo dierbaar is
te verliezen

verlangens
te koesteren en
te beminnen

waar moet je beginnen?

Uren van wachten
en hopen op een
wonder kruipen tergend
langzaam voort,

de hemelpoort
staat open
om hem met liefde
te ontvangen

wat is zijn verlangen?

Nog is het einde
niet daar

ongenaakbaar lelijk
is de waarheid van 
stilte en niet weten

lijdenstijd bindt de
strijd aan met
liefdevolle krachten

wat kunnen zij nog
verwachten?

Jezus Christus
is in zijn nabijheid
ik weet het zeker
de volle beker
moest ook Hij drinken

luidt klinken
vele smeekbeden
van de aarde

zijn ziel zweeft boven
de wateren der rust

hoe zal dit aflopen?


dit gedicht heb ik gemaakt n.a.v.
het ongeluk van Prins Friso