In het razen
van de storm
op het kolken
van de golven
onder een
inktzwarte lucht
ontglipt me
deze ene zucht:
ik kom
verlaat mijn
zekerheden
die zo onrustig
om de voorrang
streden
Uw ogen
trekken mij
vooruit
kom dichterbij
Mijn bruid
’t is goed
verzamel
al je
bange moed
hier is
Mijn hand
wees geborgen
voor vandaag
en morgen
je hoeft
niets te vragen
het water
zal ons dragen
samen lopen we
terug
op jouw weg
innig stil
stappen we
in het vaartuig
van Mijn wil