Ik kan niet voldoen aan de hoge verwachting
aan dat wat de wereld van iedereen vraagt
ik zou willen rennen tot ver aan de einder
waar niemand mij ziet en de angst wat vervaagt.
Ik voel mijn hart bonken het lijkt haast te barsten
ik ben zo onrustig, ik loop heen en weer
het angstzweet breekt uit, ik zie geen uitweg
ik zonder mij af, ik trek het niet meer.
De mensen ze trekken, ze dwingen, ze dreigen
ze willen van alles, ik kan het niet aan
laat mij met rust, ik kan niet bevatten
waarom wij hier leven in dit haastig bestaan.
Waar vind ik rust, waar vind ik bescherming
hoe kom ik weg van die eeuwige last
die druk op mijn schouders, ‘t voortdurend gepieker
Vader ontferm U en houd mij stijf vast.
Laat mij niet los en leer mij te rusten
leer mij genieten van de dingen rondom
en alles te leggen in Uw vaderhanden
leer mij vertrouwen en zie naar mij om.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.