Gebroken dromen

Gebroken dromen, wie heeft ze niet?
Plannen voor ’t leven, geluk in ’t verschiet.
Ze waren toch samen met God eens bedacht?
Ik heb er maar weinig terecht van gebracht.
Helaas moet ik zeggen met pijn in mijn hart:
Mijn dromen zijn stuk, de waarheid is hard!

Ik kijk naar de scherven, zo mooi nog van kleur,
verschillend van vorm, te kust en te keur.
Mijn ogen vol tranen vertroebelt het beeld,
denkend aan Jezus die ‘t gebrokene heelt.
Voorzichtig raak ik de stukken nu aan
en schikt ze aaneen in ’t model van een raam.

Verrast zie ik ’t raam dat spiegelt omhoog,
Ik drijf op de wolken langs hemelse boog.
Beschaamd denk ik weer aan God en Zijn Woord:
Hij zorgt voor ieder die Hem toebehoort.
Ik dank op mijn knieën voor dromen van toen.
Gods weg is volmaakt en heilig Zijn doen!

Psalm 37:5 - Psalm 147:3