Abba Vader

pappa . . .
pappa . . .

smartelijk klinkt de stem
van een oude vrouw
in de huiskamer
van het verzorgingshuis

niemand kijkt er van op
een verzorgster legt haar hand
vriendelijk op haar schouder
stelt haar gerust

wat voor wanhoop
welk diep verdriet
ligt er verborgen
in dit mensenleven

maar U
hemelse Vader
verstaat de diepte
van de woorden

U die de Abba Vader bent
de Pappa zijn wil
van elk mensenkind op aarde
met eindeloos volmaakte liefde

U die mijn diepste wegen kent
de keuzes die ik maakte
strekt keer op keer
uw handen uit
in liefde en genade
tot ik mijn leven
al mijn herinneringen
leg in uw vertrouwde
liefdevolle handen