Al onze schuld

Ik kijk omhoog al in Zijn ogen
verdriet tekent Zijn lief gezicht
al lijdend blijft Hij toch bewogen
met ons die Hem hebben beticht.

Het zwaarste juk door Hem gedragen
Zijn schouders bogen van de pijn
het hoofd in weemoed diep gebogen
en handen die gekruisigd zijn.

Ach, Jezus weet van onze moeiten
en mededogen vult Zijn hart
voor ons is Hij aan het kruis genageld
is Hij meedogenloos getart.

Doch heeft Hij het ons al vergeven
en droeg voor ons zonder bezwaar
dat wat wij nimmer dragen konden
een eikenhouten balk, zo zwaar!