als een kind

een bons
huilend zoekt hij
z'n toevlucht
bij de stoel waar vader zit

kleine kracht
hebben z'n handjes
maar staande
op de knie van vader
ontdekt hij dat
duwend tegen de stoel
deze omlaag beweegt
en als hij trekt
de stoel omhoog komt

stralend van ogen
herhaalt hij
keer op keer
wat hij ontdekt heeft
niet beseffend
dat vader hem
en handje helpt
met kracht de stoel
gewillig op
en neer beweegt
tot groot vermaak
van 't kleine mannetje
samen genietend
de één van 't spel
de ander van z'n kleinkind

zo kan elk mensenkind
zich voelen
z'n toevlucht zoekend
bij de Vader
met klein menselijke kracht
duwen we biddend
tegen de stoel van Vader
niet beseffend
de grote kracht
waarmee Hij ons
de juiste rugsteun geeft
bijspringend
in de pijn en moeite
van ons leven




naar Efeze 1 vers 19 en Efeze 3 vers 20,21