herfstgoud
flonkerend gevallen
uit de bomen
bedekt de straten
met blad-goud

zelfs als de zon
het af laat weten
somberheid hoogtij viert
trekken de goudgele straten
je gedachten omhoog
dringen straten van goud
het nieuwe jeruzalem
je denkbeeld binnen
breekt de hoop door
dat dit seizoen
niet voor eeuwig is
maar in een oogwenk
zal veranderen
het donker zal wijken
voor het licht van God

zo zeker
als na herfst en winter
een nieuwe lente komt
komt er een nieuwe aarde
wordt alles ongerept