Daar sta je dan met lege handen
en een hart dat vraagt: waarom?
In de stilte draai je om en om.
Kan die vraag zo in je branden.
Daar sta je dan met de gevoelens
van stille strijd, onzekerheid.
Welke toekomst heeft God bereid?
Wat kan Hij nu met dit bedoelen?
Daar sta je dan met de gedachten
die soms heel opstandig kunnen zijn.
Want waarom zoveel strijd en pijn?
Wat kan God van mij verwachten?
Maar dan zegt God: Rust maar even.
Mijn wegen kunnen soms heel anders zijn.
Mijn plannen gaan vaak door verdriet en pijn
omdat je zo leert in Mij te leven!