Diavoorstelling

Het projectiescherm staat opgesteld.
Eindeloos passeert mijn leven
in dia's, die 'k al te goed herken
omdat ze van duister zijn vergeven.

Haarscherpe bewijslast stapelt zich op.
Dia na dia, slede na slede
laten zien: mijn schuld staat vast
bij gebrek aan barmhartigheden.

Het scherm wordt wit, het is voorbij.
Het slotpleidooi is nu aan Hem,
die ter rechterzijde zit
en vraagt of ik die laatste dia ken.

En opziend naar 't barmhartig Licht,
opent zich een vergezicht...