gegeven aan een ziel in nood,
die ene liefdevolle handdruk,
die vrede en vertroosting bood,
het hart vol warmte voor de ander,
waardoor een laaiend vuur ontstond,
de zin zo innig en verkwikkend,
die bij vermoeiden ingang vond.
Het was het woord waarvan je zelf niet
de breedte en de diepte wist,
maar dat eenvoudiglijk gesproken
een zware tweestrijd heeft beslist,
het was de afgebeden wijsheid
die 't wonder van een uitkomst gaf,
een raad aan de bedroefde ouders,
of slechts het troostwoord bij een graf.
Het waren alle bitt're tranen,
die je zo vaak hebt meegehuild,
de angsten die je wist te stillen,
een kind dat bij je heeft geschuild,
't was een gebed, misschien wel 't laatste,
dat je bij stervenden volbracht,
of juist dat ene lieve woordje
dat diepe wonden heeft verzacht.
Het was die ene beker water,
die je daardoor voor Jezus schonk,
want wat je de geringste aanbood,
was 't water waarvan Jezus dronk.
Die zegeningen blijven bloeien
als bloemen die nooit meer vergaan
en zullen eens als kostbaar sieraad
hierboven in Gods tuinen staan.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.