gaat ineens een hart wijd open
en bij hem of haar ontdek je
wat er sluw is ingeslopen.
Even gunt men jou een inblik,
kun je verder, dieper kijken
en wellicht iets van gemeenschap
en verbondenheid bereiken.
Je bespeurt er in veel kamers
zoveel zaken, lang verborgen,
die door toegebrachte pijnen
voor verdriet en onrust zorgen.
Langzaam loop je door vertrekken,
door geen sterv'ling ooit betreden
en misschien vind je geen woorden
voor wat hier werd afgestreden.
't Is als met een prachtig bouwwerk:
aan de buitenkant volkomen,
maar van binnen heeft het leven
rijke schatten weggenomen.
Als de deur wordt afgesloten
en je kon geen troostwoord zeggen,
mag je alles wat je hoorde
stil aan Vaders voeten leggen!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.