Een zondagse regenboog

We lopen voorbij de vele  woorden,
en zien geen glimlach van het licht.
Het was of wij ze niet meer hoorden,
langzaam doet hoop haar deuren dicht.
Het kwade dat de mensen zoekt te raken
komt in angsten om ons heen.
Het kan ons leven moeilijk maken,
't Was of het licht niet voor ons scheen.

Maar zie, de zon ging zondag stralen,
de bloemen putten nog steeds zonnengloed.
De vogels zingen blij ook hun verhalen,
de hoge ruime wereld tegemoet.
En ook Het Woord blijft bij ons leven,
de wortels in Gods trouw geplant.
Het zal weer hoop en moed gaan geven,
we moeten leren leven uit Gods hand.

Zie de bomen zich in kleur vertalen,
hun armen zegenend omhoog.
En wuivend nog Gods trouw verhalen:
'Zie zonnegloed en regenboog.'