en dat je vreugde kent, als ooit tevoren.
Ik weet het wel: nu is je stem bevroren
en ied're vezel van je hart doet pijn.
Er kómt een dag, dat je weer zingen kunt;
dat je gezangen vér ten hemel stijgen.
Ik weet het wel: nu zal je stem nog zwijgen,
omdat je God geen vreugdezangen gunt.
Er kómt een dag, dat je weer horen kunt
de woorden, die God zelf je toe zal fluist'ren.
Toe, open hart en oor, om stil te luist'ren,
want ergens wacht toch weer een hoogtepunt.
Er kómt een dag, dat je weer danken kunt.
Omdat Hij tóch je hand heeft vastgehouden.
Omdat Hij alles om je heen herbouwde.
Omdat je rust vond bij je Middelpunt.