Hij wacht bij de bron

haar waterkruik laat ze achter
ze rent door het wijde veld
want de mensen moeten horen
wat haar zo even is verteld
 
kom mee en zie de man
die alles zei wat ik ooit deed
zelfs al die domme dingen
die niemand anders van me weet
 
een lange stoet gaat met haar mee
in de hete middagzon
spreekt de man van levend water
uit een overvolle bron
 
het wordt stil daar bij die put
als het woord van Jezus klinkt:
nooit meer dorst zul je hebben
als je van dit water drinkt
 
dat Ik als een fontein in
je binnenste zal geven
het zal springen en stromen,
en je zult eeuwig leven !
 
haar volle waterkruik voelt licht,
geen leegte in haar leven meer
hoe de toekomst ook zal zijn
ze put voor eeuwig uit de Heer