Hoe kun je iemand troosten
bij een zo groot verdriet.

Je kunt alleen maar zwijgen
want woorden heb je niet.

De wereld is zo donker.
De lucht is dik en grauw.

Je voelt je zélf óók zo.
Verdwenen is het blauw.

De bloemen zijn van plastic,
vogelgefluit klinkt onoprecht.

Je kunt nu niet genieten
omdat je tegen tranen vecht.

Maar op een dag, geloof me,
heb je eventjes geen pijn.

God zond een zonnestraaltje.
Er is een lichtje klein.

Een lichtje in je ogen,
een streepje blauw, misschien.

Je zult in dit stille teken
je geliefde kunnen zien.

Heel veel sterkte.

Thea van Honk