In dromenland

Soms wankelde ze even,
haar evenwicht verdween.
Dan voelde zij zich eenzaam
met al haar zorg alleen.
Wie zou ook kunnen weten
wat haar de moed benam,
de pijn en de verschrikking
voor wat haar overkwam?

Maar als ze zo alleen was,
geen mens haar schreien zag,
met niet te tellen vragen
in 't nacht'lijk duister lag,
verscheen een lieve engel
en keek haar vriend'lijk aan.
Wat vreemd, dacht zij verwonderd,
dat eng'len echt bestaan.

Toch voelde zij de krachten
van zijn aanwezigheid,
hoe hij haar liefd'rijk troostte
tot eng'lendienst bereid.
En als de slaap haar wenkte,
nam hij haar bij de hand
en zei: "Je kunt God spreken,
mijn kind, in dromenland!"