Ja maar...!

"Ja maar!"
zeggen vele mensen.
Kan God alles ?
Is dat waar ?
Waarom kwam dan
in mijn leven
er een groot
en sterk gevaar ?

Een gevaar om te gaan zondigen,
een gevaar van ongeloof,
een gevaar van vrees'lijk lijden,
een gevaar van horend doof !

Maar sprak God
niet ooit tot Abraham,
op zijn late levensjaar,
dat 't geslacht van kinderen nà hem,
vast stond als de sterren daar !
Sterren, die de nacht verlichten,
Sterren, wijzend op Gods werk.
Sterren, sprankelend, vergezichten,
Sterren, levend als Zijn kerk.

Ja, zo heeft die God gesproken.
Abraham hoorde naar dit woord.
Sara bracht een zoon ter wereld,
terwijl zij lachte...ongehoord. --

Oud zijn, en niet sterk van krachten,
Moe zijn, 't leven bijna zat...
"Ja maar" zou voor haar een klank zijn,
waar zij véél   aan had gehad. -

God is echter
totaal Anders !
Hij bestuurt,
en Hij stelt vast.
"Ja maar!"  is Zijn uitroepteken:
"Mensen, Ik draag ieders last !
............................................................