Omarming

aandachtig luisterend
reagerend
op klanken
van je stem
vol pijn
verdriet
en van vermoeidheid

zoeken
niet weten
wachten en verlangen
zorgen
met duizend en één vragen
in de stormen
van de dag

alleen de Mensenzoon
kent echt de diepten
van die eenzaamheid
verslagenheid
en strijd

en ergens
in de stilte van je ziel
klinkt fluisterzacht
IK zal er zijn
zijn wie IK ben
IK houd je vast
in stormen die er woeden

vanuit het diepste
van mijn ziel
heb IK geschreeuwd
waar God toch is
IK hang daar
armen wijd uitgestrekt
naar jou
omdat IK écht
de diepten van je lijden ken
vol liefde
jou omarm en draag
stil fluisterend
steun maar op Mij