Het leven is meer dan alleen maar vergeven;
het is de openhartigheid.
In al zijn vormen en wederkerigheid,
datgene zonder respijt.
In toevlucht tot gedane zaken is het opnieuw
in evenwicht te raken.
Zonder opzienbaren.
Van de ijver met Gods gebod
om opnieuw toevlucht te nemen
tot de slotsom van de taak,
is het dat de geest wel zal varen,
in de dingen van het meest om te bedaren
en de eenheid te bewaren.
Aan de vrucht van de boom,
herkent men het loon van de werken;
van Gods hand kunnen wij ons niet beperken.
In eenvoud zo al groot genoeg,
Zijn ware liefde in ons zal werken.
Sla dan de vleugels uit;
voor ieder mens een wijs besluit,
om Gods ware liefde en naam te eren,
en veel van onszelf te leren wie wij zijn.
In een woord prachtig, daadkrachtig en welbemind;
is dan als mens van vlees en bloed,
de geest wil goed,
het innerlijk kind.
Zie de karakters van de mensen,
die weerslag vinden in zijn vele wensen;
bouw dan mee aan een klimaat,
die de adem heeft van het kwadraat;
het is Gods kosmische waarheid die dan baat,
en die ons geestelijke rijkdom geeft waar het om gaat.
Lees dan niet alleen in de vorm,
maar om Gods liefde als de norm
en als weldaad van Zijn rijke geestelijke leven.
Het is om het evenwicht en om het geven.
Dus voor ons mensen de beste daad, en het beleven.