In schrik brak het ochtendlicht,
geboren voor liefde en vrede,
vol droefheid voor geweld gezwicht
van dwang en doelloze rede
in verdriet en dood
gedaan aan weerloos leven
een ziel in waanzinnood
die geen weerstand kon geven.
Die dag begon met ochtendlicht,
bestemd voor liefde en leven
op geluk en vrede gericht
alles wat vanuit de schepping is gegeven.
Hoeveel verdriet en droefenis
wordt slechts in luttele seconden
men begrijpt niet hoe het mogelijk is
zoveel jong leven heeft de dood gevonden.
Soms Heer denk ik; “Bidden helpt niet meer.
U heeft Uw oren afgesloten
U ziet niet de ellende en zeer,
hebt Uw mooie schepping verstoten.
Maar uit Uw woord klinkt steeds Uw mededogen
U ziet ons leed door ons zelf veroorzaakt
en zegt dat wij op U steeds vertrouwen mogen
dat Uw liefde voor ons alles eens goed maakt.
