hun roer gaat alle kanten op,
een speelbal van de woeste baren,
verdwaald op het vergrijsde sop.
Het lijkt wel of ze richting kiezen,
maar plots wendt zich dan ongewild
hun steven en in duisternissen
de stoomfluit schril en angstig gilt.
Eens voeren ze als ware reuzen
fier op de levensoceaan.
Maar wie van ons zal durven zeggen
waar het helaas is misgegaan?
Bedreigd door woeste elementen,
verminkt vanaf hun pril ontstaan,
was menig schip gedoemd tot zinken,
een reddeloos ten ondergaan.
Veel mensen zijn gelijk aan schepen,
ze slingeren woest heen en weer.
Verbeten, vrolijk of uitdagend
gaan zij in wilde storm tekeer
om uren later uit te rusten.
Hun wilde vaart ineens verstilt
en even zie je hoe de Maker
Zijn grootse schepping heeft gewild.
Soms worden mensen onbestuurbaar.
Je hoort een schrijnend noodsignaal!
Er wordt geschreeuwd, een angstig roepen
in een volkomen vreemde taal.
Probeer die spraak maar aan te leren
en met veel wijsheid te verstaan.
Het is zo mooi om met verdwaalden
een enkel stapje mee te gaan!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.