Waarom van Oase naar Oase?

Waarom, mijn God en Majesteit,
waarom voel ik U soms zo ver van mij,
als U in mijn hart toch leeft;
de kern van mijn zijn...?
Waarom toch,
hoe kan het bestaan
U lijkt soms zo ver van mij vandaan!
Vaak kan ik U voelen, betasten,
doorheen Uw warme stralen
die mijn hart en mijn leden beroeren.
Waarom, mijn God en Majesteit
kan dit niet altijd zo zijn?
Waarom de dorre vlakten
van oase naar oase?
Waarom kan niet de hele wereld
en mijn innerlijkheid
bestendig oase zijn?

Omdat mijn kind, de mensheid,
het menselijk leven,
tot woestijn heeft gebracht.
Het hele denken, het hele wezen
doorkruist een donker pad.
Door verkeerd denken, verkeerd streven
werd Mijn Licht verdrongen
en ontsprongen zondige,
zandige vlakten:
een geestelijke woestijn
De oasen zijn uit Mijn hart ontsprongen,
als rustpunten voor Mijn kinderen
die verlangen in Mijn Licht te leven
Ga je van oase naar oase
Mijn eeuwig Licht tegemoet
dan kom je,
bevrijd van zondige vlakten,
gezuiverd
gekleed in wit gewaad
eens voorgoed Mijn Hemelpoort binnen.
Heb moed.... hou vol
laat je niet gaan.
Ga van oase naar oase
naar het eeuwige
in Mijn bestaan

20.02.1994