wilde, woeste stromen,
kunnen in je ziel
angstig binnenkomen.
't Lijkt of je verdrinkt
in een poel van pijnen
en je laatste hoop
langzaam gaat verdwijnen.
Ken je dit gevoel,
waar in kwade dagen
al het schrijnend leed
haast niet is te dragen.
Neig dan stil je hoofd
als een aar in stormen,
die ook in 't geweld
zich moet laten vormen.
Buig maar in de nacht,
stil en onverschrokken,
tot het wolkendek
weer is opgetrokken.
Wacht op 't zonnelicht
dat God jou zal geven
en je opgericht,
blij kunt verder leven!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.