De gedachten aan geliefde
of bekende mensen
al lang verscheiden
wekken weemoed verdriet
of zoete herinneringen
maar
bebouwen een akker
vol wachtende krachten
die vage wegwijzers zijn
voor ieders  verder leven

dit weerspiegelt
de bestemming van de mensheid
wat de Heer duidelijk
voor ogen ziet en wil
echter
bij Zijn aardse kinders
slechts in nevels gehuld
mag spreken en bevallen.