Leeg

Soms voel ik mij zo schuldig
Om wat ik aan de wereld van mezelf laat zien
Het lijkt zo mooi en zo onschuldig
Maar vanbinnen ben ik leeg;
wel dood misschien.

Ik dwaal rond in duistere gedachten
van oordeel en van schuld
En weet niet of ik mag verwachten
dat blijdschap eens mijn leven vult.

Dan voel ik mij een Judas, en Petrus tegelijk
en denk ik aan Maria Magdalena;
bezeten van demonen,
maar door Jezus van haar last bevrijd.

Eén woord van Hem, één blik,
één hand op haar gelegd
En ze was genezen,
dat had Hij zelf gezegd.

Dan verlang ik naar die man van Vrede.
Zijn ogen wil ik zien;
Zijn handen wil ik voelen,
Zichtbaar, tastbaar wil ik Hem beleven
Verdrinken in Zijn leven.
Al was het maar
Voor even...