Als twijfel je wanhopig maakt
omdat geloven niet meer gaat
en overal waar je ook zoekt
geen stem van God die je roept
hoe kan Hij een mens zo verlaten
dat zelfs de afgrond gaat gapen
en als je er ongemerkt in glijdt
en Zijn hand je niet vastgrijpt
en de nacht je volledig toedekt
Zijn stem je ’s morgens niet wekt
-zal Hij dan toch ergens staan?
of is het daarom dat een mens
met bang hart de eindtocht moet gaan?