Even rust bij luisteren naar de bomen
of naar ruisen der zee achter de duin
vleugslag van vogels over de bomenkruin
gewoon in rustige stilte wat dromen
zwijgend woord dat de aard eens vulde
in vredige golven van liefde en geluk
waar mens en natuur elkaar zonder druk
in norm en waarde gelijkwaardig duldde
in vol besef uit eerbied tot God
en groot ontzag voor heel Zijn schepping
waar reeds door ons zoveel kapot ging
mogen wij nog danken voor heilvol lot
want in de rust geeft Hij ons weer kracht
om van dagelijkse plichten aan te sterken
ook van huis wil Hij ons in Zijn kerken
laten vertellen van Zijn Liefde en macht.
