Een troost

Vergeef me als je soms bij mij
vergeefs een bloem zocht in het gras,
en naar me toe kwam om wat troost
maar ik er toch niet voor je was.

Vergeef me als ik diep in je verhalen
geen wanhoop hoor of stil verdriet,
als jij dat voor mij trachtte te vertalen
en ik verstond het steeds maar niet.

Vergeef me als ik je alleen liet staan,
voor jou geen licht liet schijnen,
en jij toen maar bent weggegaan
en eenzaam achter bleef met al je pijnen.

Vergeef me, want dit snelle leven
spint me soms in een web van kou,
dan lijkt het of ik niets meer heb te geven,
maar ondanks alles houd ik veel van jou.

Eén troost is mij toch nog gegeven;
ook al liet ik je soms zo alleen daar staan,
Christus is nog steeds bij jou gebleven,
Hij vulde aan wat ik niet heb gedaan.