Huil maar, huil maar het puin uit je hart,
huil het voluit in de kuil op je wegen.
Sjouw je verschrompelde ziel met je mee,
tors het desnoods met stotters en horten,
met je rimpels en putten en groeven vol zout;
strompel of struikel of kruip als het moet…
maar vergeef, want vergeving baant je de paden
naar je priester die alles verzoenen zal
naar je dokter die alles verbinden zal
naar je rechter die alles vergoeden zal.
Kom maar met knikkende knieën en kniel
aan de voeten van Jezus die alles ontwart
Huil maar, huil al het puin uit je hart.