Door de witte sluiers
van het bos
zie ik jouw grafje zo klein
nat en kil kan het hier
zijn
Waar zou je zijn
mijn liefste kind
niet in het bos
je ziel is bij God
dat is mijn troost
die alle leven heeft
gemaakt
Ik kijk op je steentje
zo troosteloos nat
bedekt met mos
ik zal je missen
elke dag
tot de dag dat ik
je weer zien mag
Tot de dag
- Details
- Geschreven door: Brunelli, Els
- Categorie: Verlies van een kind
- Hits: 3042
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.