Zondag der gedachtenis

Vraag niet hoe 't met me gaat.
Maar zeg: Wat kan ik voor je zijn.
Loop mij toch niet voorbij op straat
want dat is voor me dubbel pijn.

'k Begrijp wel dat het moeilijk is,
je weet niet wat te zeggen.
En bij een groot pijnlijk gemis
je woorden om me heen te leggen.

Vraag dan wat je voor mij kan zijn.
Ik ben er nog en moet nu voort.
En ondanks het verdriet en pijn
ben 'k blij als iemand naar me hoort.

De tranen zijn soms milde regen.
Het is niet erg als je ze ziet.
Een arm, een woord is zegen,
loop niet voorbij aan mijn verdriet.

De namen spreken van het leven
dat voortleeft in gedachtenis.
Wil met me deze troost beleven;
dat men in Gods hand veilig is.

Vraag niet hoe 't met me gaat,
want elke dag draagt nog de pijn,
Maar weet: 'God is mijn toeverlaat,
en jij mag dan Zijn helper zijn.'